همانطور که در مطالب قبلی اشاره شد، دومین عضو تریاد علائم بیماری گریوز افتالموپاتی اینفیلتراتیو است. در طی افتالموپاتی اینفیلتراتیو ۴ مشکل برای چشم ایجاد می‌شود که عبارتنداز:
1. ادم در بافت های خلف چشمی که سبب تضعیف عضلات خارج چشمی و فیبروز آنها می‌شود.
2. ارتشاح لنفوسیتی در بافتهای خلف چشمی
3. تجمع مواد زمینه‌ای در پشت چشم بخصوص گلوکزآمینوگلیکان‌ها
4. افزایش تعداد سلول‌های چربی
هر ۴ عامل گفته شده باعث برآمده شدن و بیرون زدگی کره چشم می‌شوند. به بیرون زدگی کره چشم، اصطلاحا پروپتوزیس (Proptosis) گفته می‌شود. چنانچه Proptosis بیشتر از ۱۸mm باشد یا در اثر عوامل اندوکرینی ایجاد شده باشد، اصطلاح اگزروفتالمی به آن اطلاق می‌شود. در اثر اگزروفتالمی حاصل از بیماری گریوز در هنگام بستن چشم ها پلک ها به هم نمی رسند و قرنیه در مجاورت هوا باقی مانده و خشک می‌شود. بدنبال خشکی قرنیه، زخم قرنیه و در نهایت کوری ایجاد می‌شود. شدت Proptosis را می توان به صورت بالینی یا از طریق imaging تعیین کرد.
عضو بعدی تریاد بیماری گریوز، درموپاتی می‌باشد که در ۱۵٪ بیماران مشاهده می‌شود. در طی این علامت، تجمع گلیکوزآمینوگلیکان ها در زیر پوست وجود دارد که عمدتا در زیر پوست ساق پا دیده می‌شود و سبب افزایش ضخامت پوست، ایجاد نمای پوست پرتغالی، برآمدگی و ادماتوی غیرگوده گذار می‌شود. درموپاتی ها ممکن است پیگمانته بوده یا نمای پاپول مانند داشته باشند.
* علاوه بر علائم تریاد، ممکن است در تمام بافت های بدن ارتشاح لنفوسیتی، افزایش ماده زمینه‌ای و ادم مشاهده شود.
پاتولوژی
می‌شود ,ایجاد ,چشم ,ها ,چشمی ,بیماری ,ایجاد می‌شود ,بافت های ,می‌شود در ,در طی ,است درمنبع
پاتو ۲۶
پاتو ۲۱
اشتراک گذاری در تلگرام